Προχτές βράδυ είχα τις μαύρες μου. Καβάλησα το μηχανάκι, φόρεσα ακουστικά αντί για κράνος, πάτησα το play (Alberta Cross – Taking Control) και έβαλα μπροστά για να βάλω λίγη τάξη στη καρδιά μου. Ανηφόρισα την Ασκληπιού και απ’ τα στενά της Νεάπολης σκαρφάλωσα στο Λυκαβηττό. Εκεί αγόρασα μια μπύρα, κάθισα στο παγκάκι και έσκαβα μεγαλύτερη την τρύπα της Πετρούπολης με το μικρό μου δάχτυλο καθώς πλέον στα αυτιά μου ακουγόταν του Iggy Pop το King of the dogs. Καλός δίσκος απ’ τον Pop, τι λες τώρα;

Χωρίς να το καταλάβω και ενώ άκουγα για τρίτη φορά το κομμάτι, η διπλανή θέση είχε καταληφθεί από ένα σκύλο με ενοχλητική αυτοπεποίθηση, στα όρια της παρεξήγησης.

-ΕΝΑ ΣΚΥΛΟ (γρύλισε) … Μάλλον είσαι σκοτάδι αλάνι μου.
-Πώς;
-Έχω κώλο που μυρίζει και μύτη μεσ’ το χώμα. Δεν θέλω παπούτσια, ούτε ρούχα. Κουβαλάω κρέας με τα δόντια μου και θα σου δαγκώσω το λαιμό αν σκεφτείς να μου τη πέσεις. Ζω solo. Είμαι ο βασιλιάς των σκυλιών, τουλάχιστον του λόφου. Χορεύω όποτε μου καπνίσει πάνω στις πέτρες και τα αγκάθια. Μυρίζω πράγματα που δεν μπορείς. Είμαι ο βασιλιάς των σκύλων και για απόψε σε φιλοξενώ.
-Πως ακριβώς το κάνεις αυτό;
-Εγώ και τα αδέρφια μου είμαστε μάρτυρες πολλών ανείπωτων μυστικών. Πρωταγωνιστούμε στη ζωή και εγώ είμαι ο βασιλιάς τους. Πάρε ακόμη μια μπύρα και κοίτα εκεί που σου δείχνω. Στη πίσω μεριά του λόφου υπήρχε ένα λαγκάδι και έψαχνα για το τομάρι μου τροφή και μουνί για χρόνια. Ώσπου συνάντησα ένα αλάνι, σαν και του λόγου σου, που μοιραζόταν το όραμά μου για τα καθημερινά. Τον ακολούθησα είπε αυτός, τον πρόσεχα είπα εγώ. Βρήκε για το τομάρι του τη τροφή και το μουνί του. Μόνο που αυτό το μύρισε, το φίλησε, το αγκάλιασε, το χάιδεψε, το ονειρεύτηκε και τελικά το ασφάλισε μέσα στη καρδιά του. Λάθος. Το ίδιο το χε λατρεμένο ακόμα ένα αρσενικό βασιλιάς και κείνος. Ο πατέρας της. Η μονομαχία αναπόδραστο κακό. Εγώ αλάνι βγαίνω εκεί που μονομαχούν τα πνεύματα για την αγάπη, σε ένα πόλεμο με απώλειες που χρεώνονται αυτοί που αγαπούν πιο πολύ. Εγώ βγαίνω εκεί που κυριαρχούν ο φόβος και ο ιδρώτας. Τα μυρίζω. Τα γουστάρω. Για αυτό και κάποτε ακολουθούσα το πιο κακόβουλο γαμιόλη, που χε το συνήθειο να φτύνει ταμπάκο πάνω μου. Τον φώναζαν Κλιντ Ηστγουντ. Και εγώ είμαι ένας βρομιάρης. Εσύ με τη ζωή σου ξαπλωμένη στο μπαμπάκι και το αφροκρασί δεν θα άντεχες ούτε λίγο. Για αυτό και γρήγορα θα σαπίσουν τα σωθικά σου απ’ την ανέχεια.
-Τα χεις πει ποτέ σε κάποιον άλλο αυτά;
-Σε σένα αλάνι και σε ένα ακόμα ψηλόλιγνο τύπο με φίνα ματιά. Το Νίκο το Labot. Του τη ψιθύρισα στον ύπνο του. Και κείνος την έκανε ταινία. Με τίτλο «Ο Σκύλος». Στο πα αλάνι μου πρωταγωνιστώ.

Υ.Γ. Σήμερα Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009 ο Νίκος Labot σκηνοθέτης τόσο του “Impro Walk” και όσο και της καινούργιας «Ο Σκύλος» φέρνει soundtrack της ερήμου, της σκόνης, της οργής, του έρωτα, των τύψεων και της εκδίκησης μέχρι το λημέρι του Tripradio.gr. Να σημειωθεί πως για τον «Σκύλο» ο Νίκος βραβεύτηκε στα πλαίσια του σημαντικού φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας. «Ο Σκύλος» θα προβληθεί στον κινηματογράφο «Έλλη» την Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009 μετά τις 10:30. Όσο για το “Impro Walk” μπορείτε να το δείτε άμεσα στο Bigbang.gr.

Sparky Friday Λυκαβηττός χαζεύοντας την (Αγία) Πετρούπολη 6 Νοεμβρίου 2009