Γυναίκα Ταξιδιώτισσα Πόλεων παραμένει η Μουσική και στη δεκαετία που τελειώνει. Για να προσεγγιστεί σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν εκπομπές με τίτλους που θα ανακαλύψετε παρακάτω.

Αρχικά δανειστήκαμε ατάκα από τη Ρόζα Λούξεμπουργκ και καταλήξαμε παραφράζοντάς τη στο σύνθημα «Μουσική ή Βαρβαρότητα». Ο έτερος που επιχείρησε κάτι παρόμοιο τη Δευτέρα θα γίνει πρωθυπουργός. (Τι να πεις; Γαμώτο ή γάματον). Την είδαμε - τη Μουσική πάντα – ξενόφερτη και σαν γνήσιοι προπαγανδιστές Της απλώσαμε το χέρι μιλώντας για «τον Φόβο της Επαναπροώθησης» της στο πυρ της λήθης μετά τη τοποθέτησή της σε λίστες Best of …… (από πρόθεση αφημένο κενό). Την ακολουθήσαμε υπνωτισμένοι σαν τα παιδιά των μύθων του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν στα κατώγια μυστικά αυτής της πόλης που όσο και αν τη μάθεις πάντα θα έχει κάποια καινούργια τρέλα να σε τρατάρει. Δώσαμε μάλιστα στο μύθο Της ήχο και τίτλο. «Το πρελούδιο της Καντίνας». Το ανακατέψαμε κρυφά με τα άλλα δισκάκια στο σακίδιο της Tijana Prodanovic και αυτή με τη σειρά της το έπαιξε στη διαπασών. Ταξιδέψαμε ξοπίσω Της στα χωριά του Ηρακλείου υπό την αφηγηματική καθοδήγηση της Αναστασίας Ζαφειροπούλου, η οποία κρατώντας καθηλωτικά σε εγρήγορση εμάς και ήρεμα το δροσερό κοκτέιλ στα χέρια της εξήγησε την επίδρασή Της στις καρδιές μας διατυπώνοντας το «Θεώρημα του Αβδού».

Σαν να μην έφτανε αυτή η επιστημονική θεώρησή Της και με σκοπό ολοφάνερα αντίθετο στη θωράκισή Της πληγώθηκε στα θεμελιακά Της αξιώματα με τις εκρηκτικές ηλεκτρονικές χορευτικές κινήσεις του μαθηματικού Γιώργου Κυρίτση και του «Κακόβουλου Δαίμονα», που χειρίστηκε εκείνο το ζεστό βράδυ της Παρασκευής τoυ καλοκαιριού, σαν ικανότατος εγγαστρίμυθος. Την παρακολουθήσαμε να χρωματίζει τον άνεμο της ερήμου της Δυτικής Σαχάρας μέσα από το μπλογκ desertnaut.wordpress.com του ερημοναύτη (aka Commander Όλεθρος) από το καρέ των ματιών του. Πλάνο γενικό πάνω από το Δυτικό τείχος στο φυλάκιο Oum Dreyga με θέμα τον ακαμάτη ήλιο να χαλαρώνει υπό τους ήχους post rock βιολιών.

Χορέψαμε στη βεγγέρα με τίτλο «Έλα βρε μαμά γίνε λίγο πιο μπάσα, λίγο πιο groovy» προς τιμή Της με οικοδέσποινα την Ιωάννα Pussy Galore, συνειδητοποιημένης γυναίκας σε ένα κόσμο που οι γεύσεις – μαζί και η Μουσική - χάνουν διαρκώς τις διαχωριστικές τους γραμμές. Ονειρευτήκαμε τα όνειρα άτακτων ατάκτων καλικάτζαρων και γυμνόστηθων κοριτσιών έτοιμα αμφότερα πλάσματα να κατασπαράξουν τους άδειους από αγάπη. «’Όνειρο της Λίνας» το ονομάσαμε και κατορθώσαμε ως και εκεί τη Μουσική να χώσουμε με τη μορφή Μαριάτσι μουσικών να παίζουν διασχίζοντας τους δρόμους της Αθήνας λαϊκά τραγούδια των Animal Collective, TV on the Radio και Interpol.

Διατηρώντας την ίδια εμψυχωτική ψευδαίσθηση πρωτοτυπίας θα συνεχίσουμε την «Επισφαλή Διαπραγμάτευση» μαζί Της για να βρούμε τα όρια Της μέσα μας επιστρατεύοντας τους ίδιους αλλά και νέους ήρωες. Χοντρικά, μια on the road εκπομπή ταξίδι μέχρι το Βελιγράδι με στάσεις μουσικού ανεφοδιασμού σε ενδιάμεσες πόλεις όπου περιπλανώμενες μπάντες θα μας πείθουν να ματαιώσουμε τα σχέδιά μας, μια ζωντανή από το studio της Αμφικτύωνος θεατρική παράσταση με θέμα τους στοίχους φετινής κυκλοφορίας δίσκου και ίσως αν είμαστε πραγματικά τυχεροί τη θώπευση κάθε είδους σοβαρής μουσικής ανάλυσης για την τρέχουσα δισκογραφία μέσα από το εγκληματικό νου των πιο ευφυών από εμάς (δηλαδή δαιμόνων ηλικίας σχεδόν τεσσάρων ετών).

Υ.Γ. Θα αργήσουν και μάλλον θα αναβληθούν στο διηνεκές οι ανασκοπήσεις τύπου η μουσική στη δεκαετία και πως αυτή επηρέασε την εξελικτική ροή του ανθρώπου μιας και θα ήμασταν αναγκασμένοι να εξαντληθούμε σε παραδείγματα τύπου: Μισή ζωή ήσουν μαύρος , μισή ζωή ήσουν άσπρος, Michael Jackson ζεις, για πάντα Παοκτζής.

Sparky Friday, (Αγία) Πετρούπολη, 2 Οκτωβρίου 2009