Περιέργως δεν είχε τύχει να ακούσω τους Drog_A_Tek παρότι δισκογραφούν τα τελευταία δέκα χρόνια. Είδα την ταινία «Χώρα Προέλευσης» του Σύλλα Τζουμέρκα και με εντυπωσίασε η μουσική, αναζήτησα τους υπεύθυνους για αυτή και έτσι τους ανακάλυψα. Ακούγοντας μάλιστα και τις προηγούμενες δουλειές τους εντυπωσιάστηκα ακόμα περισσότερο.

Οι Drog_A_Tek εμφανίστηκαν παίζοντας ένα είδος πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής. Έκτοτε έχουν καταφέρει να ισορροπήσουν μεταξύ που πρωτοποριακού πειραματισμού και των μελωδικών αφηγήσεων. Αυτοαποκαλούνται «μουσική κολλεκτίβα» και δεν υπακούν σε νόμους και συμβάσεις τις σύγχρονου μουσικού «καθωσπρεπισμού». Η σύνθεσή τους αλλάζει κατά το δοκούν, για τις ανάγκες των ζωντανών εμφανίσεών τους ανάλογα με το εκάστοτε θέμα τους προκύπτει και το σχήμα τους. Το όνομά τους παραπέμπει στη νάρκωση και την τεχνολογία, δύο έννοιες που σίγουρα παίζουν καθοριστικό ρόλο ως προς τη φύση της μουσικής τους. Οι ίδιοι λένε ότι «προέκυψε όπως προκύπτουν συνήθως αυτά τα πράγματα, από το πουθενά».

Εκτός από τα συμβατικά όργανα χρησιμοποιούν και όποιο άλλο αντικείμενο μπορεί να παραγάγει τον ήχο που επιδιώκουν «στην τελευταία μας συναυλία είχαμε ένα ξυπνητήρι». Η μουσική τους είναι αυτοσχεδιαστική και αντλούν την έμπνευση κυρίως από το περιβάλλον τους (χώρο, χρόνο) τη δεδομένη στιγμή. Μια ακόμη πηγή έμπνευσης μπορεί να είναι «διάφορες ιστορίες που ακούς σε μια πόλη όπως η Αθήνα, ιστορίες που αρχικά σε εντυπωσιάζουν με την υπερβολή τους αλλά στο τέλος της ημέρας δεν ξέρεις – και μπορεί να μην σε ενδιαφέρει τελικά- αν είναι αλήθεια». Ηχογραφούν σε πραγματικό χρόνο, αυτοσχεδιάζουν, ανακυκλώνουν και κάνουν sampling του υλικού τους σε μια ατέρμονα μεταβαλλόμενη και μεταβάλλουσα εαυτήν διαδικασία «όλο το υλικό μας το υποβάλλουμε σε ένα συνεχές copy, paste και delete».

«Homeland» είναι ο τίτλος του soundtrack τους για το «Χώρα Προέλευσης». Ακούγοντάς το έχεις εξαρχής την αίσθηση ότι ακούς το μουσικό θέμα του Ry Cooder για το «Paris, Texas» τoυ Βιμ Βέντερς με samples του soundtrack του ημέτερου Vangelis για το κλασικό «Blade Runner» του Ρίντλεϊ Σκοτ. Το «Roots» είναι από τα πιο ωραία κομμάτια του δίσκου, μου φέρνει έντονα στον νου τους Death In Vegas αλλά στο λίγο πιο «σκοτεινό» τους. Φαίνεται να τους ταιριάζει και με το παραπάνω ο χαρακτηρισμός post soundtrack που έχει δοθεί στη μουσική τους, ενώ οι ίδιοι τη χαρακτηρίζουν ως «μια ανθρώπινη μηχανή που κουρδίζει ανώμαλα ήχους». Κατά το διάστημα που ηχογραφούσαν το «Homeland» ο σκηνοθέτης της ταινίας ήταν συνέχεια μαζί τους στις πρόβες, «είχε γίνει μέλος μας» όπως λένε οι ίδιοι, ήταν μαζί τους ακόμα και όταν έκαναν τη μίξη.

«Σκοπός του ήταν η μουσική να είναι μέρος της αφήγησης, πριν ξεκινήσει η ταινία ξεκινάει η μουσική και όταν τελειώσει η ταινία τελειώνει η μουσική. Ό,τι ακούς στον δίσκο ακούς και στην ταινία, τα κομμάτια που ηχογραφήσαμε έχουν μπει ολόκληρα» προσθέτουν χαρακτηριστικά

Όντας μια μπάντα χωρίς καθορισμένο σχήμα πολλές φορές είναι δύσκολο ακόμα και να κάνουν πρόβες. Όπως όμως χαρακτηριστικά δηλώνουν «η ύπαρξη και μόνο της μπάντας είναι σημαντικό γεγονός για εμάς και μας κάνει υπερήφανους. Εργαζόμαστε σαν μονάδες που λειτουργούν προς όφελος του συνόλου, για ένα κοινό αποτέλεσμα που δεν το γνωρίζουμε από πριν και δεν το σχεδιάζουμε ποτέ». Μόνον έτσι όμως μπορείς να αναμετρηθείς με το άγνωστο και, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, αυτή είναι και η προσέγγιση που αποδίδει τα πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα, σε κάθε τομέα και παράμετρο της ζωής και όχι μόνο στην πολιτισμική δημιουργία...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΠΟΘΑΡΑΚΟΣ