• 01.Savath y Savalas - The Predicate
• 02.Gonjasufi - A Sufi and A Killer
• 03.Caribou - Swim
• 04.Andrew Bird - Useless Creatures
• 05.Baths - Baths
• 06.Flying Lotus - Cosmogramma
• 07.Wim Mertens - Man Of No Fortune, And With A Name To Come
• 08.Mr Cooper & Dday One – Tribute To The Q4
• 09.Dimlite – For Medals
• 10.Freddie Joachim – Since You Came
• 11.Shawn Lee’s Ping Pong Orchestra – Hooked Up Classics
• 12.Proem - Enough Conflict
• 13.Bonobo - Black Sands
• 14.Lukid – Chord
• 15.Brian Eno with Jon Hopkins & Leo Abrahams - Small Craft On A Milk Sea
• 16.Charlotte Gainsbourg - IRM
• 17.Deru - Say Goodbye To Useless
• 18.Tipper - Broken Soul Jamboree
• 19.Mos Def – Reggae Dub
• 20.Modrec - Mascaraddiction
• 21.The Q4 - Sound Sourroundings
• 22.Cocorosie - Grey Oceans
• 23.Mike Patton - Mondo Cane
• 24.Future Islands - In Evening Air
• 25.Damu The Fudgemunk – How It Should Sound, Vol.1 & 2
• 26.Dosh - Tommy
• 27.Gilles Peterson - Gilles Peterson Presents: Worldwide
• 28.Glen Porter - Smile Now, Cry Later
• 29.Thavius Beck - Dialogue
• 30.Eccy + Shing02 - Halo Ten

Mr Kaneda presents Jealous Of Roses by Mr.Kaneda

Track list

Track Order:
Dj Shadow - Mitual Slump
Dj Cam - The L
Dj Krush - Kemuri
Damu The Fudgemunk - Leo The...part1
Dabrye - The Stand
Beastie Boys - Pass The Mic
Shing 02 - 400
Amon Tobin - Chronic Tronic
Dday One - Minimal Remnant
Quannum - Storm Warning
Fat Boy Slim - Dont Let The Man
Sixtoo - part.2
Larry Gus - Hearing The Words You Said
Hermitude - Highway Burner
Gonjasufi - Holidays
Bibio - Jealous Of Roses

The Watchmen (Antonis & Nick) air every Monday at 18:00

• 30. LOS LOBOS- Tin Can Trust
• 29. EELS- Tomorrow Morning
• 28. CRYSTAL CASTLES- Crystal Castles (II)
• 27. EDWYN COLLINS- Losing Sleep
• 26. THE FRESH & ONLYS- Play It Strange
• 25. DARREN HAYMAN- Essex Arms
• 24. THE SADIES- Darker Circles
• 23. COWBOY JUNKIES- Remmin Park: The Nomad Series, Vol 1
• 22. THE FALL- Your Future, Our Clutter
• 21. ARCADE FIRE- The Suburbs
• 20. GIANT SAND- Blurry Blue Mountain
• 19. CAPTAIN POLAROID- Beat Nostalgia
• 18. TAMARYN- The Waves
• 17. SHE & HIM- Volume Two
• 16. TRICKY- Mixed Race
• 15. YANN TIERSEN- Dust Lane
• 14. SUPERPITCHER- Kilimajaro
• 13. DAMIEN JURADO- Saint Bartlett
• 12. EDDY CURRENT SUPPRESSION RING- Rush to Relax
• 11. SLEEPING PILLOW- Superman’s Blues
• 10. MGMT- Congatulations
• 9. BABY GURU- (debut album)
• 8. THE WALKMEN- Lisbon
• 7. THE BLACK KEYS- Brothers
• 6. SEAPONY- Seapony (ep) & Dreaming (7΄΄)
• 5. THE SOFT PACK- The Soft Pack
• 4. HARLEM- Hippies
• 3. FUTURE ISLANDS- In Evening Air
• 2. THE STRANGE BOYS- Be Brave
• 1. STEVE WYNN & THE MIRACLE 3- Northern Aggression

Sinnerman airs every Sunday at 22:00

• 30. Carbon based lifeforms - Interloper
• 29. Brian Eno - Small Craft on a Milk Sea
• 28. Flying Lotus - Cosmogramma
• 27. Delphic - acolyte
• 26. Foals – Total life forever
• 25. Igor Boxx - Breslau
• 24. Matthew Dear – Black city
• 23. Playground noise - Playground noise
• 22. The Boy – Κουστουμάκι
• 21. Max richter - Infra
• 20. Hindi Zahra - Handmade
• 19. Get well soon - vexations
• 18. Zola Zesus – Stridullim II
• 17. KATTOO - l--ll-ll l-ll ll-ll- l-ll- l--l-ll l
• 16. Sight below – It all falls apart
• 15. The Drums – The drums
• 14. Massive Attack - Heligoland
• 13. Electric Litany – How to be a child and win the war
• 12. Mount Kimbie – Crooks & lovers
• 11. Arcade Fire - suburbs
• 10. Black Keys - Brothers
• 9. Darkstar - North
• 8. Future islands – in evening air
• 7. Beach house – teen dream
• 6. Mumford and sons – sigh no more
• 5. Abel Korzeniowski & shigeru Umebayashi – A single man OST
• 4. Gil Scott Heron – I'm new Here
• 3. The National – High Violet
• 2. Caribou - swim
• 1. Gonjasufi – a sufi and a killer

να πάρουμε τις κιθάρες μας και να ανέβουμε στη σκηνή.

Ευτυχώς για εσάς, όμως, κάτι τέτοιο δεν θα γίνει.

Φρόντισαν όλοι αυτοί που θα παρουσιάσουμε στην εκπομπή μας

την Τρίτη 21-12-2010, 18:00-20:00 @ Trip Radio.

• 1. Petrified - The fine art of disappearing
• 2. The Low below - Up the Stair
• 3. George Phoenix - Ashes to Asses
• 4. Troublesome - Troublesome
• 5. The Swinger's wife- Swing low Daddy
• 6. Gismo Uldroff - Itraaavef Mutar
• 7. Catramel- Tongues out
• 8. Behind Closed Doors - Empty within
• 9. Stripped Up- Buy me some money, please
• 10. Andrew Bargeld- Sinoteque
• 11. Wobbly- Since the day we were born
• 12. David Jones- I will return
• 13. Loud Cloud- Blown by the wind
• 14. Howling at the moon - No beers for the creatures of the Night
• 15. Sammy "Angel" Blue- Dear Marlene
• 16. Horn easy- Jazz at Oldport
• 17. How cruel - So much (so soon)
• 18. Ivan Redrumoff - Steppe
• 19. Somalia Rodriguez - Under a star pinned sky
• 20. Hammer to fall- Voodoo Dance
• 21. Haunted bedrooms- (Not just another) Tribute to Screaming Jay Hawkins
• 22. Ian Mc Knife- Cabaroque
• 23. Bright Lampoon - Follow your leaders down the drain
• 24. Playful Little Boys- Cute like Hell
• 25. Wind me Up- Ready to move
• 26. Black Swan of Hope- 4
• 27. Peter Walken- Who's afraid of the big bad wolfman
• 28. Nursery cries-Babies with machine guns
• 29. Knots- Forget me Knot
• 30. Quixote- Quixote

Martha's show airs every Saturday at 16:00 (local time)

• 1. The National – High Violet
• 2. Crystal Castles - II
• 3. Beach House – Teen Dream
• 4. Gorillaz - Plastic Beach
• 5. Hot Chip - One Life Stand
• 6. Vampire Weekend – Contra
• 7. Allo Darlin’ – Allo Darlin’
• 8. Arcade Fire - The Suburbs
• 9. Best Coast – Crazy for you
• 10. Owen Pallett – Heartland
• 11. Four Tet – There is love in you
• 12. The Radio Department – Clinging to a scheme
• 13. Cee-lo Green – The Lady killer
• 14. Bonobo – Black Sands
• 15. Massive Attack – Heligoland
• 16. Two Door Cinema Club – Tourist History
• 17. Stars – Five Ghosts
• 18. School of Seven Bells – Disconnect from desire
• 19. Caribou-Swim
• 20. Ratatat-LP4
• 21. Foals – Total life forever
• 22. jj – jj no. 3
• 23. LCD Soundsystem-This Is Happening
• 24. Get Well Soon – Vexations
• 25. Underworld-Barking
• 26. The Chemical Brothers – Further
• 27. Zola Jesus – Stridulum II
• 28. Broken Social Scene – Forgiveness Rock Record
• 29. Lali Puna - Our Inventions
• 30. Sambassadeur – European

Ακουω ηδη τις φωνες... που ειναι γαλαζιε τα ελληνικα συγκροτηματα? ουτε burger project, ουτε Μονικα, ουτε καν τους δισυποστατους Electric Litany...να με συγχωρατε χριστιανοι μα σαν βρεθεις στον λακο των λεοντων αφηνεις να σου βγει η ψυχη. αυτο εκανα κι εγω. οποτε εχουμε λοιπον τα κατωθι ...

• 1. Crystal Castles Crystal Castles
• 2. Foals Total Life Forever
• 3. Deerhunter Halcyon Digest
• 4. National High Violet
• 5. Divine Comedy Bang Goes The Nighthood
• 6. Crocodiles Sleep Forever
• 7 Best Coast Crazy For You
• 8. Allo Darlin Allo Darlin
• 9. Charlotte Gainsbourg IRM
• 10. Tame Impala Innerspeaker
• 11. School of Seven Bells Disconnect from desire
• 12 Gonjasufi A Sufi And A Killer
• 13. Beach House teen Dream
• 14. Laurie Anderson Homeland
• 15. The Soft Moon Soft Moon
• 16. Pantha Du Prince Black Noise
• 17. My Wet Calvin All Great Events
• 18. Shearwater The Golden Archipelago
• 19. Zola Jesus Stridulum 2
• 20. Twin Shadow Forget
• 21. Arcade Fire The Suburbs
• 22. Caribou Swim
• 23. Future Islands In Evening Air
• 24. Black Angels Phosphene Dream
• 25. Lcd Soundsystem This Is Happening
• 26. Radio Dept. Clinging To A Scheme
• 27. Angus & Julia Stone Down The Way
• 28. Mumford & Sons Sigh No More
• 29. Salem King Night
• 30. The Indelicates - Songs For Swinging Lovers

• 1. The National - High Violet
• 2. Mummford and sons - Sigh no more
• 3. Midlake - Courage of others
• 4. Caribou - Swim
• 5. The Chapin Sisters - Two
• 6. Get well soon - Vexations
• 7. The Black keys - Brothers
• 8. Owen Pallet - Heartland
• 9. Cathy Dave - The Nameless
• 10. Anthony & the Johnsons - Swanlight
• 11. Max Richter - Infra
• 12. Aaron - birds in the storm
• 13. Arcade fire - Suburbs
• 14. Sufjan Stevens - The Age of Adz
• 15. Bonobo - Black sands
• 16. Massive attack - Heligoland
• 17. LCD soundsystem - This is Happening
• 18. Sadahzinia - Sarma
• 19. Abel Korzeniowski & Shigeru Umebayashi - A single man OST
• 20. Παύλος Παυλίδης and the B movies - Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει
• 21. Monika - Exit
• 22. Yann Tiersen - Dust lane
• 23. She and Him - Volume II
• 24. Morcheeba - Blood like lemonade
• 25. Gorillaz - Plastic Beach
• 26. Groove Armanda - Blacklight
• 27. Daft Pank - Tron: Legacy
• 28. Baths - Baths
• 29. Playground Noise - Playground Noise
• 30. MGMT - Congratulations

Music Saves My Soul fridays 18:00-20:00

• 1. Midlake-The Courage Of Others
  
• 2. Yann Tiersen-Dust Lane
• 3. The Divine Comedy-Bang Goes The Knighthood
• 4. Electric Litany-How To Be A Child And Win The War
• 5. The National-High Violet
• 6. Antony & The Johnsons-Swanlights
• 7. Sleepin Pillow-Superman’s Blues (Greece)
• 8. Playground Noise-Playground Noise (Greece)
• 9. Future Islands-In Evening Air
• 10. Mumford & Sons- Sigh No More
• 11. Zola Jesus- Stridulum II
• 12. Midas Fall-Eleven.Return And Revert
• 13. A Single Man Soundtrack
• 14. Arcade Fire-The Suburbs
• 15. The Black Keys-Brothers
• 16. Beach House-Teen Dream
• 17. Radio Dept.-Heaven’s on Fire
• 18. Shearwater-Golden Archipelago
• 19. Cyrstal Castles-Crystal Castles II
• 20. Max Richter-Infra
• 21. LCD Soundsystem-This is Happening
• 22. Underworld-Barking
• 23. Aeroplane-We Can’t Fly
• 24. School of Seven Bells-Disconnect From Desire
• 25. The Irrepresibles- Mirror Mirror
• 26. Aaron-Birds In Storm
• 27. Anathema-We're Here Because We're Here
• 28. Angus & Julia Stone- Down The Way
• 29. Get Well Soon-Vexations
• 30. Kings Of Leon-Come Around Sundown

SOUL IS RASTA BY RASTAFALEX EVERY THURSDAY 16:00-18:00.

• 1. THE RED EARTH COLLECTIVE FEAT. SOUTHSAYERS HORNS:RED EARTH DUB
• 2. ARIYA ASTROBEAT ARKESTRA:ARIYA ASTROBEAT ARKESTRA
• 3. BLUNDETTO:BAD BAD THINGS
• 4. HIDDEN ORCHESTRA:NIGHT WALKS
• 5. PAWN SHOP:PAWN SHOP
• 6. HAJI MIKE AND DUB CARAVAN:VIRTUAL OASIS
• 7. MONOPHONICS:INTO THE INFRASOUNDS
• 8. THE BUDOS BAND:THE BUDOS BAND III
• 9. DUBMATIX:SYSTEM SHAKEDOWN
• 10. EASY STAR ALL-STARS:DUBBER SIDE OF THE MOON
• 11. KABANJAK:TREE OF MYSTERY
• 12. SOULJAZZ ORCHESTRA:RISING SUN
• 13. BONOBO:BLACK SANDS
• 14. BEI BEI AND SHAWN LEE:INTO THE WIND
• 15. SHAOLIN TEMPLE DEFENDERS:TAKE IT SLOW
• 16. RADIO CITIZEN:HOPE AND DESPAIR
• 17.THE HAGGIS HORNS:KEEP ON MOVIN'
• 18.UMBERTO ECHO:DUB THE WORLD
• 19.CLUTCHY HOPKINS:THE STORY TELLER
• 20.FREDDY LOCKS:SEEK YOUR TRUTH
• 21.ORGONE:KILLION VAULTS
• 22.SPACE INVADAS:SOUL:FI
• 23.SHARON JONES 'N THE DAP KINGS:I LEARNED THE HARD WAY
• 24.FEMI KUTI:AFRICA FOR AFRICA
• 25.LLOYD MILLER AND THE HELIOCENTRICS:LLOYD MILLER AND THE HELIOCENTRICS
• 26.THE TRANSATLANTICS:THE TRANSATLANTICS
• 27.THUNDERBALL:12 MILE HIGH
• 28.WOIMA COLLECTIVE:TEZETA
• 29.DIPLOMATES OF SOLID SOUND:WHAT GOES AROUND COMES AROUND
• 30.ANDREYA TRIANA:LOST WHERE I BELONG

• 1. My Wet Calvin – All Great Events
• 2. M.I.A - /\/\/\Y/\
• 3. Ok Go – Of the Blue Color of the Sky
• 4. Vampire Weekend – Contra
• 5. Gorillaz – Plastic Beach
• 6. Black Keys – Brothers
• 7. Sleepin’ Pillow – Superman Blues
• 8. Playground Noise – Playground Noise
• 9. Best Coast – Crazy for you
• 10. Surfer Blood – Astro Coast
• 11. Berlin Brides – Modern Celibacy
• 12. Apparatjik - We Are Here
• 13. Take That - Progress (ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ)
• 14. Cee Lo Green – The Lady Killer
• 15. Mark Ronson – Record Collection
• 16. León – Futrue
• 17. Massive Attack – Heligoland
• 18. Foals – Total life forever
• 19. She and Him – Volume Two
• 20. Yeasayer – Odd Blood
• 21. Bad Religion – The Dissent of Man
• 22. Morcheeba – Blood like Lemonade
• 23. The Apples in Stereo – Travellers in space and time
• 24. Jamiroquai - Rock Dust Light Star
• 25. The Dead Weather – Sea of Cowards
• 26. Dub Inc. - Hors Controle
• 27. The Drums – The Drums
• 28. Ben Folds (& Nick Hornby) – Lonely Avenue
• 29. Marina & The Diamonds – The Family Jewels
• 30. Serj Tankian – Imperfect Harmonies

Δευτέρα πρωϊ….Ξεκίνησαν όλα για να καταλήξει και να ζήσω μια από τις καλύτερες εμπειρίες συναυλιακά για το χρόνο 2010…!

Αμέριμνη και πίνοντας τον καϊφέ μου χτυπάει το τηλέφωνο…καθυστερημένα Χρόνια Πολλά…Αλλά μαζί με αυτά τα καθυστερημένα Χρόνια Πολλά για τη γιορτή μου, ήρθε ένα δώρο.Το καλύτερο δώρο για φέτος στη γιορτή μου…2 διπλές προσκλήσεις για το λάιβ του Neil Hannon που η αλήθεια είναι είχα ξεκινήσει να τα βάφω μαύρα μέσα στη μέρα γιατί θα το έχανα (κρίση μανούλαμ σε πόσα λάιβ να πάω θα βγω απέ τα παράθυρα). Η χαρά μου και ο ενθουσιασμός για πολλές ώρες μετά (και ενώ προσπαθούσα να δόκω προσκλησεις και αλλού για να μη χάσουν αυτό το divine live) περιλαμβανόταν μέσα σε μία λέξη ένα επιφώνημα Γ Ι Ο Υ Π Ι !!

Η ώρα έφτασε ραντεβού στο Γκαγκάριν απ έξω…Η παρέα έφτασε επίσης.Ήμαστα κάπως στην αρχή λίγο ντάουν λίγο προβληματισμένοι (όχι για το λάιβ από τη ζωή ξές…)Κοιτάμε γύρω μας…όχι πολύς κόσμος και στεναχωριέμαι ….Αλλά λέω και σκεφτομαι δε μπορεί θα γεμίσει αργότερα…

Το ρολόϊ χτυπά 10 ακριβώς και στη σκηνή (με ένα πιάνο, μια κιθάρα και ένα τραπεζάκι με ένα ποτήρι και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί) θυμίζει μπουάτ άλλου καιρού…Εμφανίζεται ο Neil Hannon με τη βαλιτσούλα του το καπελίνο και τη πιπα του …βγάζει ένα τεφτέρι (κενές σελίδες ) το ακουμπάει στο πιάνο μας Καλησπερίζει πατάει τη πρώτη νότα στο πιάνο και εκεί ξεκινούν όλα…

Divine Music Divine Voice Divine everything I felt…

Ο Neil Hannon πολύ άνετος με το κοινό κάνει αστεία χιούμορ.Οι ατάκες ξεστομίζονται η μια πίσω από την άλλη…Παίζει, παίζει πολύ με το κοινό και αυτό μας κάνει να είμαστε ολοι πολύ κοντά ότι παρακολουθούμε το λάιβ ενός πολύ πολύ καλού μας φίλου….

Στιγμές γέλιου μέχρι δακρύων , στιγμές που πνίχτηκαν τα δάκρυα απλά για να μη γίνω ολίγον τι ρεζίλι….

Εν κατακλείδι ήταν ένα από τα καλύτερα λάιβ που έχω παρακολουθήσει φέτος και ίσως που έχω δεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα…Συγκλονιστική εμπειρία άπειρα συναισθήματα …

Κλέινοντας έχοντας βγεί φυσικά για uncore λέγοντας ακόμα 2 κομμάτια (η τρία ήταν δε θυμάμαι, από το ντιλίριο) Γυρνάω πίσω , κοιτάω τη παρέα μου και όλοι μαζί απλα λέμε WOW…έχουμε μείνει αποσβολωμένοι μουδιασμένοι μα γεμάτοι …..¨”Μπράβο μας που ήμασταν τυχεροί και το παρακολουθήσαμε”.Όσο για εσάς που το χάσατε ο Neil φεύγοντας υποσχέθηκε “See you next year” και ειλικρινά ελπίζω να το εννοεί…..I love you Neil Hannon (και είναι παντρεμένος με παιδί ρε γαμώτο)!!!

Ακολουθούν τα βίντεο που κατάφερα να τραβήξω, for my sisters shake mostly, με σπασμενη οθόνη….Ελπίζω να σας μεταφέρουν έστω λίγο από αυτό που υπήρχε και νοιώσαμε εκεί μέσα χθές όλοι….!

Anna Konda (DeadActive Koudouna)

Πάντα της άρεσαν οι φωτογραφίες που έβγαζε εκείνος. Ιδιαίτερα της άρεσαν εκείνες οι φωτογραφίες στις οποίες πρωταγωνιστούσε η ίδια. Όσες τέτοιες της είχε δώσει τις έβαζε με προσοχή σε ένα άλμπουμ που ο ίδιος της είχε χαρίσει 3 μήνες μετά την πρώτη τους γνωριμία. Στο σκληρό εξώφυλλο του άλμπουμ απεικονιζόταν ένα ανοιχτό κόκκινο τριαντάφυλλο που άπλωνε περήφανο τα πέταλα του σε ένα γαλάζιο φόντο. Αν το τριαντάφυλλο ήταν ένας κόκκινος ήλιος, το γαλάζιο θα μπορούσε να είναι ο ουρανός που πλάστηκε μοναχά για να πλαισιώνει την λαμπρότητα του.

Κάθε φορά που άνοιγε το άλμπουμ για να προσθέσει μια νέα φωτογραφία συνήθιζε να ξεφυλλίζει τις προηγούμενες σελίδες και ικανοποιημένη να απορεί με το τεράστιο ταλέντο και την ικανότητα που είχε ο αγαπημένος της στο να αποτυπώνει τον καλύτερο εαυτό της πάνω στο γυαλιστερό χαρτί. Θαύμαζε τον τρόπο με τον οποίο πετύχαινε πάντα τις ιδανικές συνθήκες φωτισμού και παίζοντας με μαεστρία με τα χρώματα και τις σκιές που έπεφταν πάνω στο σώμα της, την αποτύπωνε τόσο αληθινά όμορφη που της ήταν δύσκολο να ξεκολλήσει τα μάτια της από το ίδιο της το ακίνητο είδωλο! Παρατηρούσε για ώρα το πρόσωπο της να χαμογελά αινιγματικά σαν σύγχρονη Μοναλίζα σε παγώματα στιγμών, που, σαν χαρακιές στο βαρύ σπαθί του χρόνου, έμελλε να μείνουν αθάνατες.

Ένα πρωινό που εκείνος είχε φύγει νωρίς για δουλειά ξύπνησε μόνη στο σπίτι του. Με ένα φλιτζάνι καφέ στο χέρι και φορώντας τις πυτζάμες του τριγύριζε αργά στα δωμάτια μέχρι να έρθει η ώρα να φύγει και εκείνη για το γραφείο όπου εργαζόταν. Μπήκε στο δωμάτιο που χρησιμοποιούσε ως μελετητήριο και στάθηκε μπροστά στη βιβλιοθήκη. Χαμογελούσε με τους περίεργους τίτλους στις ράχες των βιβλίων, όταν πρόσεξε στο χαμηλότερο ράφι ένα γκρίζο βιβλίο χωρίς τίτλο το οποίο, λόγω μεγέθους, προεξείχε από τα υπόλοιπα. Το τράβηξε έξω. Ήταν ένα φωτογραφικό άλμπουμ. Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο ήταν γκρίζα και πάνω τους δεν υπήρχε γραμμένο τίποτα απολύτως.

Γεμάτη περιέργεια το άνοιξε. Δευτερόλεπτα μετά, το φλιτζάνι με τον καφέ είχε φύγει από τα χέρια και το μπεζ χαλί κάτω από τα πόδια της απέκτησε φρέσκα σχέδια, μοιάζοντας πλέον με επιδαπέδιο πίνακα αφηρημένης ζωγραφικής. Με τρόμο συνειδητοποίησε ότι το γκρίζο άλμπουμ ήταν γεμάτο με φωτογραφίες της, που όμως δεν είχε ξαναδεί. Σε κάθε μία από αυτές τις φωτογραφίες αναδεικνυόταν και κάποια, μικρή ή μεγάλη, ατέλεια του προσώπου ή του σώματος της: το ξεκίνημα μιας ανεπαίσθητης ακόμη ρυτίδας στο λαιμό ή το μέτωπο, τα σημάδια από ένα ξενύχτι κάτω από τα μάτια της, ή ακόμη, μια έκφραση που δεν την κολάκευε καθόλου και την έκανε να μοιάζει από αστεία ώς άσχημη. Σε ορισμένες φωτογραφίες, η γωνία λήψης ήταν τέτοια, ή το φως έπεφτε πάνω της με τρόπο που τόνιζε μεγεθύνοντας την ελαφρώς γαμψή της μύτη, ή τα, υπό άλλες συνθήκες, χαριτωμένα πεταχτά της αυτιά. Πριν φτάσει στη μέση του άλμπουμ έτρεμε ολόκληρη και δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της, Νιώθοντας σχεδόν ατιμασμένη, κλώτσησε το άδειο φλιτζάνι που βρέθηκε στα πόδια της και το είδε να σπάει στον τοίχο πριν βγει από το δωμάτιο. Ντύθηκε βιαστικά και μάζεψε σε μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών όσα πράγματα της ανήκαν και μπορούσε να εντοπίσει στον χώρο μέσα από τους αλμυρούς καταρράκτες των ματιών της. Έπειτα, έψαξε στην τσάντα της και βρήκε ένα σετ κλειδιών. Τα κοπάνισε βίαια πάνω στο έπιπλο που βρίσκονταν δίπλα στην εξώπορτα και χρησίμευε για παπουτσοθήκη τραυματίζοντας ελαφρώς το σκουρόχρωμο βερνίκι. Χτύπησε την εξώπορτα με οργή, παρά το γεγονός ότι δεν βρίσκονταν κανείς εκεί για να την ακούσει, και έφυγε.

Τις μέρες που ακολούθησαν δεν σήκωνε το τηλέφωνο που κάθε τόσο χτυπούσε. Δεν άνοιγε την πόρτα της και αρνούνταν να τον ακούσει ή να τον αφήσει να την πλησιάσει. Για αρκετό καιρό κάθε βράδυ, εκείνος, καθόταν κάτω απο το μπαλκόνι της και την παρακαλούσε να βγει έξω. Για αρκετό καιρό κάθε βράδυ πεσμένη στο κρεβάτι, εκείνη, έκλαιγε βουβά κρατώντας αγκαλιά ένα μπλε μαξιλάρι και δάγκωνε μηχανικά την πάνω δεξιά του άκρη σαλιώνοντας την. Κάποια στιγμή, εκείνος σταμάτησε να προσπαθεί και εκείνη σταμάτησε να σαλιώνει το μαξιλάρι.

Πίσω στο διαμέρισμα του ταλαντούχου φωτογράφου, μέσα στο σκοτεινό ντουλάπι, ένα φλιτζάνι του καφέ με εμφανή στο σώμα του σημάδια από κόλλα στιγμής, θύμα και αυτόπτης μάρτυρας όσων είχαν κάποτε συμβεί, εξηγούσε στα άλλα φλυτζάνια: «η ανόητη βλέπετε, δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή ότι εκείνος εξακολουθούσε να την αγαπά και να είναι μαζί της παρά το γεγονός ότι είχε εντοπίσει και γνώριζε καλά όλες τις ατέλειες του σώματος και του χαρακτήρα της. Ναι, εκείνος γνώριζε και άλλα ελαττώματα από αυτά που μπορούσε να απαθανατίσει με τη φωτογραφική του μηχανή... Ούτε της πέρασε από το μυαλό ότι της χάριζε τις φωτογραφίες εκείνες που εξιδανίκευαν την ομορφιά της και τα στοιχεία που λάτρευε σ΄ αυτήν επειδή εκείνα επέλεγε να βλέπει και να θαυμάζει ο ίδιος και όχι επειδή εκείνη ήταν τέλεια. Στην πραγματικότητα, είπε το γεμάτο ουλές φλιτζάνι, πιστεύω ότι δεν την πείραξε η ιδέα ότι την εξαπάτησαν, αλλά το ότι απέτυχε η ίδια να εξαπατήσει, ενώ είχε την εντύπωση ότι το είχε καταφέρει.»

Τα υπόλοιπα σκεύη τριγύρω κούνησαν συλλογισμένα τα κεφάλια τους και ο ερασιτέχνης φωτογράφος, που εκείνη τη στιγμή γέμιζε εκεί δίπλα ένα ποτήρι νερό, ακούγοντας τον ήχο της κεραμικής αποδοχής, πίστεψε ότι μια ελαφριά σεισμική δόνηση σημειώθηκε με επίκεντρο στο πάνω αριστερά ντουλάπι της κουζίνας του...

Ανοίγοντας το ξύλινο φύλλο βρήκε τα πάντα όπως τα είχε αφήσει. Πήγε μέχρι το παράθυρο και κοιτάζοντας έξω είδε στον ουρανό ένα κόκκινο τριαντάφυλλο να γεμίζει με χρώμα τον ουρανό πάνω από την τσιμεντένια πόλη. Δεξιά του άνθους ξεθώριαζε σαν τεμαχισμένη κορδέλα το ίχνος από τα προωθητικά αέρια ενός αεροπλάνου που είχε περάσει πριν από μερικά λεπτά. Καθώς τα παρατηρούσε να διαλύονται του φάνηκε ότι διέκρινε δυο λέξεις να αποσυντίθενται στο κόκκινο φόντο: «Deja Voodoo»

Achilles

Είναι μπερδεμένο….όπως έιναι ο καιρός όπως έιναι η πολιτική κατάσταση στον τόπο όπως έιναι ο κάθε ένας από εμάς όπως είμαι και εγώ τον τελευταίο καιρό…Έτσι μπερδεμένες μουσικές και μπερδεμένα συναίσθηματα εσωκλείονται στη λίστα και στο χθεσινό πρόγραμμα μου…! (10.12.2010) Someone Call The Ambulance, there’s gonna Be An Accident

1. Μιχάλης Δέλτα-Πάνω Απ’ Τη Πόλη
2. Boat Club-Nowhere
3. Junkie XL feat.Robert Smith-A Perfect Blue sky
4. Wolfang Amadeus Phoenix-1901
5. Agoria-Lips On Fire
6. Placebo-Infra Red
7. The Temper Trap-Love Lost
8. The Twins-Face To Face Heart To Heart
9. Suzzane Vega-Tom’s Dinner
10. Martin Gore-Compulsion
11. Chimes & Bells-Into Pieces of Wood
12. Wolfsheim-Kunstliche Welten
    
13. Front Line Assembly-Justify My Love
14. Alain Bashung-Nights in White Satin
15. Jill Tracey-Evil Night Together
16. Bebe-Siempre Me Quedara
17. Mina-Neve
18. Angela McCluskey-It’s Been Done
19. Ornella Vanoni-L’Apputamento
20. Noa-Beautiful That Way
21. Elli Paspala-Summertime in Prague
22. Novak-Rapunzel
23. The Irrepresibles-In This Shirt
24. Ramona Falls-Melectric
25. Future Islands-Walking Through That Door
26. The Black Keys-Too Afraid To Love You
27. Efterklang-Modern Drift
28. Freelace Whales-Generator 2nd Floor
29. Cathy Davey-Habbit
30. Florence & The Machine-Dog Days Are Over
31. The Panics-Don’t Fight It

Κονσερβούλα φρέσικια και με χαμηλά λιπαρά για όσους έχασαν την εκπομπή και επιθυμούν να την ακούσουν ή για όσους επιθυμούν να την ΞΑΝΑκούσουν …πρές δε λινκ φορ ντάουνλόυντ!

http://rapidshare.com/files/436156817/music_saves_my_soul_tripradio.gr_18.00_-_20.00.mp3

Deadactive Koudouna (Anna_Konda)

“Everything you ever told me could have been a lie, we may never have been in love.” Σαν θαλασσα , κυματισμοι και ηχως σε αφηνουν να πειραματιστεις με το αεναο χιονι που ανοιγει το χρωμα της καρδιας σου..Ψυχεδελεια λενε οι ειδικοι.. φωτοχυσια το λεω εγω.

Νο.11 School of seven bells Disconnect from desire

No.12 Gonjasufi A Sufi And A Killer
Νο.13 Beach House teen Dream
No.14 Laurie Anderson Homeland

No.15 The Soft Moon Soft Moon

Νο.16:Pantha Du Prince Black Noise

Νο.17:My Wet Calvin All Great Events

No.18:Shearwater The Golden Archipelago

No.19:Zola Jesus Stridulum 2

No.20:Twin Shadow Forget

Το όνομά τους σου καρφώνεται στο μυαλό από την πρώτη φορά που θα το ακούσεις. Λίγοι γνωρίζουν τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει, αλλά σε όλους φέρνει εικόνες, ασχέτως αν τελικά καταφέρνουν να εικάσουν σωστά την αληθινή σημασία του. Πρόκειται για τους Μαύρη Μαγιονέζα, τη ροκ μπάντα από τη Θεσσαλονίκη, που -συμπληρώνοντας δεκατέσσερα χρόνια ζωής- μας χαρίζει έναν από τους πιο αξιόλογους δίσκους της, το «Κατέβασέ Το».

Η σύνθεση του συγκροτήματος αποτελείται από τους Ανδρέα Ασημακόπουλο (τραγούδι, κιθάρα, ηλεκτρονικά), Ορέστη Ναλμπάντη (κιθάρα, φωνητικά), Κώστα Μαντζουκίδη (μπάσο, φωνητικά), Νέστορα Κάνιστρα (ντραμς) και Αλεξάνδρα Πεσματζόγλου (τραγούδι και φωνητικά), ενώ το όνομά τους στην πραγματικότητα είναι η ορολογία που χρησιμοποιείται ανεπίσημα για τα ιζήματα των πετρελαιοκηλίδων

Πρόκειται για ένα συγκρότημα που δίνει τρομερή βαρύτητα στον στίχο, δεν τραγουδούν για «χαμένες αγάπες που πάνε στον παράδεισο», αλλά για τα αληθινά προβλήματα της εποχής μας. Όπως μάλιστα λέει χαρακτηριστικά ο τραγουδιστής και στιχουργός τους Ανδρέας Ασημακόπουλος, «ποτέ δεν προσπάθησα να γράψω αγγλικό στίχο. Πάντα χρησιμοποιούσα ελληνικά γιατί αυτός με εκφράζει καλύτερα. Όντας λογοκεντρικό σχήμα δίνουμε μεγάλη σημασία στον στίχο και δεν νομίζω ότι τα αγγλικά θα μας έδιναν την ευχέρεια σε αυτόν που έχουμε τώρα, αφενός γιατί η ελληνική είναι (κατά την ταπεινή μας άποψη) πλουσιότερη και αφετέρου γιατί είναι η μητρική μας γλώσσα».

Η μουσική τους από την άλλη είναι βέβαια κατά βάση rock, όμως είναι διανθισμένη και με πολλά άλλα στοιχεία, από ηλεκτρονικά έως και μπουζούκι. Όπως δηλώνουν οι ίδιοι, θέλουν να μείνουν μακριά από τα στερεότυπα και επιπλέον θεωρούν βαρετό το να παίζουν συνέχεια τα ίδια πράγματα. Ο όρος που χρησιμοποιούν οι ίδιοι για τη μουσική τους είναι e-rock και νομίζω ότι είναι πολύ επιτυχημένος και αρκεί και με το παραπάνω για να την περιγράψει.

Η πορεία τους επί τόσα χρόνια έχει δείξει ότι δεν αποκλίνουν από τις απόψεις και θέσεις τους, απορρίπτουν το χρήμα μα και τη δόξα (!) επιμένοντας να κάνουν μόνο μουσική και να διαθέτουν και να διατυπώνουν υγιή σκέψη. Έμπνευση για τους στίχους του Αντρέα μπορεί να αποτελέσει οτιδήποτε, «ένα σύνθημα σε έναν τοίχο, μια παράγραφος σε ένα βιβλίο, μια ατάκα που πέταξε ένας φίλος στη διάρκεια μιας κουβέντα μας, ενώ αντίστοιχα η έμπνευση για τη μουσική τους έρχεται από «ένα τραγούδι που εύχεσαι να είχες γράψει, ένα όνειρο, το βλέμμα μιας κοπέλας».

Στο καινούριο τους album, εκτός από το «Κατέβασέ Τους», υπάρχει και ένα ακόμα τραγούδι το οποίο αξίζει σχολιασμού, το «Σερίφη, Το Πιστόλι Σου». Όπως δηλώνει ο Αντρέας -και είναι άλλωστε εμφανές εάν προσέξει κανείς τους στίχους- είναι γραμμένο για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Ο Αντρέας θυμάται από εκείνη τη νύχτα ότι «είχαμε διοργανώσει το πρώτο διαδικτυακό live και το περιμέναμε με ανυπομονησία. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας δεχόμασταν μηνύματα από όσους παρακολουθούσαν από τα σπίτια τους. Κάποια στιγμή μας ήρθε comment ότι πυροβόλησαν ένα παιδί στα Εξάρχεια. Το μάθαμε επί σκηνής, αλλά τότε πιστέψαμε ότι επρόκειτο για έναν απλό τραυματισμό. Όταν όμως τελείωσε η συναυλία και είδαμε την πόλη να καίγεται, καταλάβαμε ότι η εποχή της αθωότητας είχε πλέον τελειώσει».

Οι Μαύρη Μαγιονέζα είναι ένα συγκρότημα που τα μέλη του ποτέ δεν έκρυψαν τις ιδεολογικές τους θέσεις και πάντα παρέμειναν πιστά σε αυτές, παίζουν «τη μουσική της επανάστασης» χωρίς glamour περιτύλιγμα, ακριβά βίντεο κλιπ και γυαλιστερά χαμόγελα και το νέο τους album το αποδεικνύει περίτρανα. Εάν θέλετε να ζήσετε «εξ επαφής» την αυθεντική rock ενέργειά τους, μπορείτε να το κάνετε αύριο -Κυριακή 5 Δεκεμβρίου- κιόλας, σε μια από τις όχι συχνές live εμφανίσεις τους στην Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στο «Οξυγόνο».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΠΟΘΑΡΑΚΟΣ

Η μουσική απόψε μπερδεύεται όπως κανένα άλλο βράδυ. Οι κανόνες λυγίζουν επικίνδυνα για να κάνουν το χατήρι ενός τρελού. Ένα μάθημα ενάντια στην ξενοφοβία και την ξενομανία. Απόψε έχουμε σκοπό να φέρουμε σε σύγκρουση και κατόπιν να συμφιλιώσουμε διαφορετικές κουλτούρες.

Σκίζουμε τα μουσικά διαβατήρια. Κανένας έλεγχος στην είσοδο. Δεν απαγορεύεται κανένα είδος μουσικής. Δεν απαγορεύεται καμία γλώσσα. Γίνονται όλα χαοτικά με σκοπό να βγει μια αρμονία από αυτό. Αρμονία μόνο στο νόημα. Μια ιστορία. Ακόμα και οι μελωδίες είναι γραμμένες σε διαφορετικές γλώσσες. Αγγλικά, Γαλλικά, Ελληνικά, Σουηδικά και Ισλανδικά μυαλά τέμνουν τις ιδέες τους. Στην Βαβέλ που χτίζουμε απόψε ελπίζουμε στο τέλος όλοι να επικοινωνούμε χωρίς να αλλάξουμε τον τρόπο που μιλάμε και σκεφτόμαστε. Ανοίγουμε το καπάκι του μπλέντερ πετάμε μέσα όλα τα τραγούδια και χωρίς να το κλείσουμε πάλι πατάμε το κουμπί και λερώνουμε την συχνότητα του TripRadio σαν εκτόνωση .

Όλα αυτά θα συμβούν σήμερα, 8 Δεκεμβρίου 2010 στην εκπομπή Marianne & the Unfaithfool στις 22:00

Το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή στα καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά στέκια της πόλης∙ ο Γκάρι φόρεσε καινούριο t-shirt! Συνώνυμο της πρωτοπορίας και πολύ δημοφιλής στην εναλλακτική κοινότητα και στους κύκλους των διανοούμενων ο ήρωάς μας, είναι αλήθεια ότι είχε καιρό να κάνει την εμφάνισή του. Θα αντιληφθούμε καλύτερα πόσο χαροποίησε τους θαυμαστές του η είδηση της νέας του κίνησης, αν αναλογιστούμε ότι από την τελευταία του έξοδο σε γνωστό μουσικό μπαράκι, όπου φόραγε το ίδιο t-shirt που συνήθιζε να φοράει πάντα τα προηγούμενα χρόνια, μέχρι σήμερα αρκετές βδομάδες ή και μήνες μετά, η προσέλευση του κόσμου στα εναλλακτικά στέκια μειώθηκε αισθητά, κατά κοινή ομολογία.

Απόψε όμως, τα πάντα μοιάζουν γιορτινά. Σε όλα τα ψαγμένα, όπως λέγονται στην καθομιλουμένη, μπαρ του κέντρου επικρατεί το αδιαχώρητο. Πηγαδάκια έχουν στηθεί στα παρακείμενα στενά και στους πεζόδρομους, με αποκλειστικό θέμα συζήτησης την πολυαναμενόμενη επανεμφάνιση. Οι περισσότεροι αναρωτιούνται πιο μαγαζί θα επιλέξει ο Γκάρι για αρχή. Κάποιοι πιο επιφυλακτικοί, εκφράζουν αμφιβολίες και ισχυρίζονται ότι οι φήμες είναι ανυπόστατες. Αν όντως, απορούνε, κάποιος είδε το ολοκαίνουριο t-shirt, δεν θα είχε δει και το μήνυμα; Οι απαντήσεις πολλές και διάφορες και σαν τις σταγόνες της πρωινής βροχής ποτίζουν το χώμα της προσμονής, τρέφοντας παράλληλα και τα ζιζάνια της αμφισβήτησης.

Πολλές και οι αναμνήσεις σχετικά τις εκδηλώσεις με τις οποίες συνέδεσε τη δράση του ο Γκάρι, κάπως αντικρουόμενες μεταξύ τους είναι η αλήθεια. Πολλοί θυμούνται πως η πρώτη θριαμβευτική του παράσταση έλαβε χώρα, όταν τον πέταξαν σχεδόν αναίσθητο από κάποιο μπαρ, άγνωστο ποιο, τύφλα στο μεθύσι, μ’ ένα t-shirt που έγραφε: «τα νυχτερινά μαγαζιά σερβίρουν αλκοολούχα ποτά». Άλλοι αρνούνται κατηγορηματικά αυτή την εκδοχή και μάλιστα εκφράζουν απόψεις με κοινή συνισταμένη την παραδοχή ότι ο Γκάρι δεν έχει συμπεριλάβει ποτέ λέξη, φράση ή μορφή κειμένου σε κάποιο από τα κοντομάνικα μπλουζάκια του. Βέβαια αυτές του είδους οι εκτιμήσεις συναντούν συχνά τη χλεύη και το σαρκασμό, καθώς κάποιοι επικαλούνται σίγουρες πηγές, σύμφωνα με τις οποίες το πρώτο, βασικό μήνυμα με το οποίο καθιερώθηκε ο Γκάρι ως πρωτοπόρος σκεπτικιστής, γραμμένο στη φόδρα του σακακιού του, ήταν ένα κείμενο περίπου διακοσίων λέξεων που εξηγούσε και αποδείκνυε με απόλυτη σαφήνεια πόσο μάταιη και μηδαμινής χρησιμότητας είναι η συγγραφή κειμένων – φιλοσοφικών, λογοτεχνικών, δημοσιογραφικών, διαφημιστικών ή όποιας άλλης κατηγορίας – και η αναπαραγωγή τους με οποιοδήποτε τρόπο. Δεν υπάρχει όμως κάποιος που να είχε αποστηθίσει αυτό το κείμενο ώστε αυτή η συγκεκριμένη άποψη να αποκτήσει χαρακτήρα θέσφατου.

Τη γενικότερη σύγχυση έρχονται να επιτείνουν αιρετικοί ισχυρισμοί για την ίδια την ύπαρξη ή μη στην πραγματικότητα του ατόμου αυτού. Δεν έχει εμφανιστεί, λένε ορισμένοι, πουθενά, ούτε σε μία εκδήλωση τέχνης και πολιτισμού, ούτε σε κάποιο χώρο διασκέδασης. Και αν τους ισχυρισμούς αυτούς τους συνοδεύουν ειρωνικά χαμόγελα και χαρακτηριστικές κυκλικές κινήσεις του δείχτη του δεξιού χεριού στο ύψος του δεξιού κροτάφου, οι θύμησες σχετικά με τη μοναδική ίσως εμφάνιση του Γκάρι ως dj, φορώντας κάποιο από τα περίφημα t-shirt που μπορεί να ήταν κιόλας ένα και μοναδικό, συναντούν πολύ θερμότερη υποδοχή. Οι πιο θαρραλέοι μάλιστα δηλώνουν μάρτυρες διηγήσεων από παρευρισκόμενους στο συγκεκριμένο γεγονός και εξηγούν πόσο πρωτοποριακή ήταν η μουσική λίστα που επέλεξε, αφού κατά πάσα πιθανότητα περιείχε ένα επαναλαμβανόμενο τραγούδι καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Μερικοί διαφωνούν μερικώς, εκφράζοντας την εντύπωση ότι η εκδήλωση έλαβε χώρα τις πρωινές ώρες, ίσως σε κάποια καφετέρια, κι ότι δεν ήταν ακριβώς μουσικό κομμάτι αυτό που αναπαράχθηκε. Μια παρέα μάλιστα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Γκάρι δεν ήταν παρών στο dj-set, αφού άλλος χειριζόταν την κονσόλα μέσω τηλεφωνικών εντολών του πρωτοπόρου ήρωά μας.

Κανείς πάντως δεν μπορεί να θυμηθεί με ακρίβεια τίποτα, ούτε τι μήνυμα περιείχε έστω το προηγούμενο t-shirt, παρά μόνο ότι επρόκειτο μάλλον για ένα και μοναδικό μπλουζάκι και δημιουργούσε τρομερή αίσθηση. Ήταν εικόνα ή κείμενο; Σε λευκό ή χρωματιστό φόντο; Ομιχλώδες είναι επίσης το χρονικό τοπίο σχετικά με το πότε ακριβώς εμφανίστηκε ο Γκάρι τελευταία φορά, αλλά και με ποια αφορμή. Ακόμα και το πρόσωπο του, δεν μπορεί κάποιος να το ανακαλέσει σαν ξεκάθαρη εικόνα στη μνήμη. Για την ηλικία του δε οι γνώμες διίστανται. Η κυρίαρχη εντύπωση, ιδίως των νεότερων, τον περιγράφει ως αρυτίδωτο νεαρό, ακόμα και έφηβο, αλλά οι εκτιμήσεις των πιο ώριμων τον θέλουν να έχει περάσει τα σαράντα, μπορεί και τα πενήντα.

Με την τροπή που πήρε η αφήγησή μας θα πίστευε κανείς ότι ο Γκάρι ήταν πασίγνωστος στο ευρύ κοινό, κάτι που όμως είναι αρκετά παραπλανητικό. Στην ουσία έχουν ακούσει γι’ αυτόν μόνο οι μύστες της εναλλακτικής κουλτούρας, άνθρωποι που διακηρύττουν συνήθως την καθαρότητα της σκέψης και διεκδικούν για τον εαυτό τους το προνόμιο της δυνατότητας ανάλυσης της πραγματικότητας και ανασύνθεσή της σε πιο περίπλοκες πάντα μορφές. Το καταπληκτικό μάλιστα ήταν ότι η δυναμική πρωτοπορίας του Γκάρι έχει εμπνεύσει αρκετά άτομα (όλους όσους τον γνωρίζουν δηλαδή) με τρόπο που να αποτελούν εν δυνάμει μιμητές του, παρότι οι μελετητές και αναλυτές της δράσης του (επίσης όλοι όσοι τον γνωρίζουν), δηλώνουν ότι το κεντρικό μήνυμα, το απόσταγμα της σκέψης του είναι η άρνηση κάθε μίμησης. Δεν είναι παράξενο λοιπόν να συμφωνούν όλοι αυτοί, αν και η διαφωνία με όλους και με όλα είναι η αγαπημένη τους ενασχόληση, σε ένα πράγμα∙ στην εποχή μας και ειδικά σ’ αυτό το κρίσιμο για τη συνοχή της κοινωνίας διάστημα είναι απολύτως απαραίτητο ένα πρωτοποριακό μήνυμα, ένα νέο μήνυμα κι ο Γκάρι είναι μάλλον ο μόνος που μπορεί να το εκφράσει και να το μεταδώσει. Την αποκλειστικότητα της σωστής αντίληψης και ανάλυσης του όποιου μηνύματος, τη διεκδικεί βέβαια ο καθένας για τον εαυτό του, το μήνυμα όμως πρέπει να εκφραστεί άμεσα, σύντομα, απόψε, τώρα…

Το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή στα καλλιτεχνικά και λογοτεχνικά στέκια της πόλης∙ ο Γκάρι είναι νεκρός! Μαζί με την είδηση απλώθηκε στα διάφορα πηγαδάκια η θλίψη, όχι όμως σαν την παγωμένη ανάσα του βοριά που κάνει τα κυπαρίσσια να αναρριγούν και τις λεύκες να ψιθυρίζουν σεβόμενες τη σιγαλιά της νύχτας, αλλά έμοιαζε περισσότερο με το αίσθημα κατάπληξης και φόβου που συνοδεύει την εμφάνιση ενός αγνώστου φωτεινού αντικειμένου στον ουρανό. Σύντομα, η θλίψη και η κατάπληξη έδωσαν τη θέση τους στην περιέργεια γύρω από τις συνθήκες του θανάτου του ήρωα, η οποία περιέργεια ως γνωστόν είναι δυνατότερη κι από την πείνα ορισμένες φορές. Τους ενδιαφερόμενους κατέλαβε μια παράξενη έξαψη, σκεφτείτε ένα χείμαρρο αδρεναλίνης να σαρώνει τις εύλογες, ανθρώπινες απορίες όλων (πως έγινε; ατύχημα; φόνος; αυτοκτονία; που είναι το πτώμα; ποιοι το είδαν; τι θα γίνει τώρα; υπάρχουν συγγενείς;) και να τις ξεβράζει στην ακτή του παραλογισμού ως ένα ενιαίο, απάνθρωπο, αλλά καίριο ερώτημα: «τι μήνυμα περιείχε το t-shirt;».

Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου, φιλτραρισμένες από τα φώτα της πόλης, άρχισαν να υφαίνουν ένα γκρι πέπλο στον ξάστερο ουρανό την ώρα που οι διάφορες φήμες για το θάνατο του Γκάρι σχηματοποιήθηκαν σε μια επιβεβαιωμένη από το αστυνομικό δελτίο είδηση. Αυτή ανέφερε ότι το πτώμα ανδρός, ενήλικα, αγνώστων λοιπών στοιχείων βρέθηκε στη συμβολή των οδών Κ. και Π. στο κέντρο της πόλης. Ο θάνατος προήλθε από πολλαπλά τραύματα στην κοιλιακή χώρα από αιχμηρό αντικείμενο, πιθανότατα μαχαίρι. Το πτώμα βρέθηκε σε ύπτια στάση, γυμνό από τη μέση και πάνω. Όλα τα στοιχεία καταδεικνύουν φόνο, με πιθανότερο κίνητρο τη ληστεία.

Το σούσουρο σιγά σιγά καταλάγιασε και το αναστατωμένο πλήθος πήρε το δρόμο για το τελευταίο καταφύγιο ονείρων που απέμενε, το κρεβάτι. Πλέον όλοι, αφού περιέργως κανείς δεν το αμφισβητούσε σαν γεγονός, ήταν σίγουροι ότι το συγκεκριμένο πτώμα άνηκε στον Γκάρι. Αλλιώς γιατί να μην εμφανιστεί κάπου μέσα στη νύχτα; Φως φανάρι, τον δολοφόνησαν για να του πάρουν το t-shirt και να μην καταφέρει να μεταδώσει το μήνυμα του. Στο μυαλό τους αυτό το μήνυμα φάνταζε μεγαλεπήβολο, ριζοσπαστικό, πιθανότατα το πιο ολοκληρωμένο και σαφές μήνυμα από καταβολής της έννοιας της επικοινωνίας και άρα άκρως επικίνδυνο για το σύστημα και την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων.

Στα χρόνια που θα περάσουν η πίστη των μιστών της βιοθεωρίας του Γκάρι στην αλήθεια των διδαχών του θα καταστεί ακλόνητη. Το ίδιο το μήνυμα που δεν κατάφερε να εκφραστεί θα θεωρηθεί τόσο σπουδαίο που κανείς από κει και ύστερα δεν θα αναζητήσει το περιεχόμενό του. Σημασία έχει ότι υπήρχε κάποιο μήνυμα…

Υ.Γ. Καλωσήρθατε στον 21^ο Αιώνα και καλή ακρόαση (κάθε Δευτέρα 20:00 – 22:00 στον tripradio)

Γιώργος (g.r.)

Του άρεσε να πηγαίνει στην πλατεία, αργά το βράδυ, να κάθεται σε ένα παγκάκι και να μένει εκεί, μόνος, μέχρι το ξημέρωμα.

Η πλατεία: τετράγωνος άδειος χώρος στο κέντρο της γεμάτης πόλης, στρωμένος με πλάκες -κάποτε λευκές, τώρα υποκίτρινες- με ένα άγαλμα στο κέντρο σαν χάλκινο κατάρτι και παλιά ξύλινα παγκάκια γύρω - γύρω, διάτρητα τείχη αμφίβολης αναπαυτικότητας. Η πλατεία χαρακτηριζόταν κυρίως από αυτό που δεν ήταν (δεν ήταν πολυκατοικία, γήπεδο, εμπορικό κέντρο, λίμνη, όμορφη). Αν την παρατηρούσες από μεγάλο ύψος προκαλούσε την ίδια εντύπωση με τη θέα της κενής θέσης ενός και μόνο σπυριού σε ένα βραστό καλαμπόκι. Η συγκεκριμένη πλατεία ήταν το αποτέλεσμα μισής καλής πρόθεσης.

Αυτός: έφτανε καθημερινά με βήμα αργό από την ίδια πάντα πλευρά του υποκίτρινου τετραγώνου, όταν οι υπόλοιποι επισκέπτες άρχιζαν να αποχωρούν. Οι άλλοι επέστρεφαν στις οικογένειες, στους φίλους, ή στις δουλειές τους. Εκείνος παρέμενε. Ίσως επειδή δεν είχε οικογένεια, ή φίλους, ή δουλειές. Σε κάποιους, που τόλμησαν να τον πλησιάσουν και να τον ρωτήσουν, είπε πως το έκανε επειδή δεν μπορούσε να αφήσει την πλατεία εντελώς μόνη, απολύτως άδεια. Ήταν ένα περίεργο αίσθημα αλληλεγγύης, μονόπλευρης στην πραγματικότητα (άρα όχι αλληλεγγύης), από το οποίο του ήταν αδύνατο φαινομενικά να ξεφύγει.

Καθόταν σε ένα συγκεκριμένο παγκάκι, απέναντι από το άγαλμα του άγνωστου κουστουμαρισμένου επιφανή πολίτη που έστεκε όρθιο στο σημείο που ενώνονταν οι νοητές διαγώνιες του τετραγώνου. Το άγαλμα: αγέρωχο και στολισμένο, από την κορυφή του φαλακρού του κεφαλιού μέχρι τα χάλκινα κορδόνια των χάλκινων παπουτσιών του, με τα δείγματα της εκτίμησης των περιστεριών της πόλης. Ορισμένοι γείτονες οι οποίοι περνούσαν τακτικά από κει, είχαν προσέξει ότι περιστασιακά, ενώ το στόμα του άνδρα κινούνταν, το βλέμμα του στρεφόταν στο παγωμένο μεταλλικό πρόσωπο με τα απογυμνωμένα από κόρες μάτια και υποστήριζαν ότι ο άνθρωπος καθόταν και μιλούσε στο άγαλμα. Είναι όντως ευκολότερο να μιλάς μόνος σου κοιτάζοντας ένα πρόσωπο (από χαλκό ή σάρκα). Ωστόσο, εκείνος, κάποια ατελείωτα βράδια, με φωνή τόσο ήρεμη που, αν ήταν ποτάμι, θα καθρεπτιζόταν πάνω της ανέγγιχτο το φεγγάρι, απευθυνόταν στην πλατεία και σε κανέναν άλλο. Μοιραζόταν τις σκέψεις του και σκορπούσε τις αναμνήσεις του τριγύρω χωρίς να περιμένει καμία απόκριση.

Ήταν εκεί όταν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου έπεφταν και σαν νύχια φωτός έξυναν τα φθαρμένα πλακάκια και οι πρώτοι πρωινοί άνθρωποι εμφανίζονταν στη πλατεία και την διέσχιζαν με γοργό βήμα για να πάνε στις δουλειές τους. Οι πιο παρατηρητικοί και καλοκουρδισμένοι περαστικοί βεβαιώνονταν, από συνήθεια μάλλον παρά από ενδιαφέρον, ότι ο παράξενος εκείνος τύπος είχε περάσει και το προηγούμενο βράδυ στο παγκάκι του. Στη συνέχεια απομακρύνονταν κουνώντας το κεφάλι, έχοντας επαληθεύσει τις προσδοκίες τους και νιώθοντας για κάποιο λόγο περισσότερο ασφαλείς. Τότε, όταν η πόλη ξεκινούσε να παίρνει στροφές, εκείνος ένιωθε ότι το καθήκον του είχε επιτελεστεί. Σηκωνόταν με αργές κινήσεις από το παγκάκι του, έστρωνε το παντελόνι του και έφευγε προς μια άγνωστη κατεύθυνση, στα σπλάχνα της πόλης.

Ίσως να ήταν η αίσθηση κάποιας ανεξήγητης αποστολής, ή χρησιμότητας αυτό που τον κρατούσε εκεί. Η πλατεία δεν μπορώ να γνωρίζω αν τον ευχαρίστησε και δεν είμαι σίγουρος αν άντεχε κιόλας την ολονύκτια μουρμούρα του. Εκείνη, υπέμενε σιωπηλή, μάρτυρας λόγων που κανείς άλλος δεν άκουγε. Μπορεί ο λόγος που έμενε μαζί της να ήταν η αίσθηση της εμπιστοσύνης που του μετέδιδε, ή το ότι ήταν πάντα εκεί για αυτόν. Ίσως να χρειαζόταν κάποιον να τον ακούει, ή να πιστεύει ότι κάποιος τον ακούει. Ίσως να μην ήθελε κανέναν να του αντιμιλά, ή να τον διακόπτει. Εννοείται ότι μπορεί όντως η πλατεία να συζητούσε μαζί του, αλλά, από τη στιγμή που κανείς άλλος δεν βρέθηκε ποτέ τόσο κοντά για να το βεβαιώσει, όλοι να δέχτηκαν το αντίθετο. Αν υποθέσουμε ότι λάμβανε χώρα πραγματική συνομιλία ανάμεσα στις δύο πλευρές, τότε θα ήταν λογικό αυτή να διακοπτόταν απότομα και συνωμοτικά μόλις κάποιος πλησίαζε. Αν δεχτούμε, από την άλλη, ότι υπάρχει αληθινά μόνο αυτό που βλέπουμε και ακούμε, τότε σύμφωνα με τα λίγα που γνωρίζουμε τουλάχιστον, θα είχαμε στην περίπτωση του ανθρώπου αυτού και της πλατείας μια σχέση τίμια, όπου η σιωπή θα δήλωνε από πλήρη κατανόηση και σε κάποιες περιπτώσεις αποδοχή, μέχρι άρνηση και απόρριψη. Θα επρόκειτο τότε για σχέση που, στο μάτι του σκεπτικιστή, θα παρουσίαζε πολλές ομοιότητες με την θρησκευτική πίστη.

Την αλήθεια, αν υπάρχει τέτοιο πράγμα, δεν θα τη μάθουμε ποτέ. Ένα πρωί, τον βρήκαν παγωμένο, σε καθιστή θέση, στο παγκάκι όπου τα τελευταία 10 χρόνια περνούσε τα βράδια του. Η αιτία του θανάτου του άγνωστη, όπως και ο προορισμός του. Στα χέρια του κρατούσε ένα σπυρί καλαμποκιού. Οι τσέπες του ήταν άδειες. Κάποιοι περίοικοι που γνώριζαν την συνήθεια του και τον είχαν συνδέσει στο μυαλό τους με τον χώρο, συγκινήθηκαν από την απουσία του και συνέταξαν επιστολές, τις οποίες έστειλαν στον Δήμαρχο, ώστε η πλατεία να πάρει το όνομα του πιστού φύλακα άγγελου της. Ο Δήμαρχος δέχτηκε. Δυστυχώς, το σχέδιο ναυάγησε επειδή κανένας δεν γνώριζε το όνομα του, ή οτιδήποτε άλλο για αυτόν, πέρα από το ότι του άρεσε να πηγαίνει στην πλατεία, αργά το βράδυ, να κάθεται σε ένα παγκάκι και να μένει εκεί, μόνος, μέχρι το ξημέρωμα.

Στο πίσω μέρος της ράχης του ξύλινου παγκακίου, χαραγμένες με ένα παλιό κλειδί βρίσκονται δυο λέξεις. Σκύβοντας και πλησιάζοντας τα μάτια μας κοντά διαβάζουμε: «Ψάξε αλλού». Απομακρυνόμαστε από την πλατεία ελαφρώς απογοητευμένοι..

www.tripradio.gr

Achilles