Στο κεντρικό πάρκο της πόλης, σε ένα παγκάκι, δίπλα από έναν κάδο απορριμμάτων, κάθεται ένας μεσήλικας και διαβάζει μια κυριακάτικη εφημερίδα. Στο πρωτοσέλιδο κυριαρχεί μια λέξη με μεγάλα μαύρα γράμματα: ΓΚΡΡΡΜΦ. Γύρω από αυτή την ακατανόητη μονολεκτική δήλωση μαζεύονται σαν έντομα πολλά μικρότερα γράμματα, στοιχισμένα σε άψογους σχηματισμούς. Για να καταλάβει κανείς τι ακριβώς γράφεται γύρω από το ΓΚΡΡΡΜΦ πρέπει να πλησιάσει παραπάνω από ότι θα επέτρεπαν οι κανόνες καλής συμπεριφοράς. Στο κέντρο της σελίδας, κάτω από τον κυρίως τίτλο, την προσοχή τραβά μια έγχρωμη φωτογραφία που απεικονίζει το μεγάλο δάκτυλο ενός αριστερού ποδιού να στέκεται όρθιο σαν να δείχνει προς πάνω την φωτογραφία, το όνομα της εφημερίδας, ή τον γαλάζιο ουρανό. Το δάκτυλο ποζάρει μόνο του σε λευκό φόντο και δεν φαίνεται το υπόλοιπο πόδι. Αντιθέτως, αυτά που διακρίνονται είναι το νύχι που έχει να κοπεί τουλάχιστον δέκα μέρες και κάποιες τρίχες στην επιφάνεια του δακτύλου που καλύπτεται από δέρμα, γεγονός που μας κάνει να ελπίζουμε ότι ανήκει σε εκπρόσωπο του αντρικού φύλου. Χωρισμένο από τα υπόλοιπα τέσσερα δάχτυλα του ίδιου ποδιού, το μεγάλο δάκτυλο της φωτογραφίας αποκτά μια άλλη υπόσταση και μπορεί πλέον να παρατηρηθεί ως κάτι το αυτοτελές. Η ανεξαρτησία του δάχτυλου δηλώνεται και με την στάση του σώματος του (μπορούμε πια να αναφερόμαστε σε σώμα, αφού πρόκειται για ανεξάρτητη οντότητα), καθώς έχει εγκαταλείψει την δουλοπρεπή στάση που το έφερνε σε οριζόντια θέση με το έδαφος και πλέον ατενίζει περήφανο τον κόσμο!

Τους λόγους για τους οποίους επιλέχθηκαν αυτό το θέμα και αυτή η φωτογραφία για να κοσμήσουν την πρώτη σελίδα της συγκεκριμένης εφημερίδας αυτή την Κυριακή τους γνωρίζουν μόνο ο Διευθυντής και ο Αρχισυντάκτης της. Όλα έχουν να κάνουν με ένα στοίχημα που μπήκε ανάμεσα στους δυο αυτούς αξιότιμους κυρίους, μετά από μια έντονη διαφωνία τους στο γραφείο του Δντή σχετικά με την επιλογή του κυρίου θέματος. Μετά από μια συζήτηση που διήρκεσε τρεις ώρες ο Διευθυντής αγανακτισμένος σηκώθηκε από την καρέκλα του, φύσηξε τον καπνό από το τσιγάρο του στον ήδη μολυσμένο αέρα του δωματίου και ανασηκώνοντας τους ώμους είπε: «ξέρεις κάτι, τελικά, νομίζω ότι δεν έχει καμία απολύτως σημασία! Ακόμη και το δάχτυλο του ποδιού μου να βάζαμε πρωτοσέλιδο, δεν θα το παρατηρούσε κανείς, αν δίναμε δώρο κάτι που θα τραβούσε την προσοχή!»

Ακολούθησε σύσκεψη ανάμεσα στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της εφημερίδας για την επιλογή της προσφοράς, η οποία αποδείχτηκε εξαιρετικά δύσκολη. Ακούστηκαν διάφοροι τίτλοι ταινιών, πλήθος ονομάτων δημοφιλών και ατάλαντων τραγουδιστών και ένας μεγάλος αριθμός αντικειμένων χωρίς αξία, με φανταστικές ιδιότητες το άκουσμα των οποίων θα προκαλούσε αίσθηση, όπως π.χ. το ξυπνητήρι που αντί για κουδούνισμα παράγει, σε υψηλή ένταση, ήχους ροχαλητού (πατέντα υπ΄αρίθμ. ΙΚ7846882), η ηλεκτρική συσκευή για την ανώδυνη αποκόλληση των χανζαπλάστ από τριχωτά μέρη του σώματος (πατέντα υπ΄αρίθμ. ΡΛ89863356), ή η συσκευή που ξεστρίβει τσιγάρα, για αυτούς που θέλουν να κόψουν το κάπνισμα (πατέντα υπ΄αρίθμ. ΤΘ 83543354763).

Τελικά επιλέχτηκε ένα cd που έμελλε εκείνη την Κυριακή να μπει σε δεκάδες χιλιάδες σπίτια ολόκληρης της χώρας. Ήταν μια συλλογή από ηχογραφήσεις καθημερινών συνομιλιών ανάμεσα σε επώνυμους της πολιτικής, της τέχνης και του lifestyle και κοινούς θνητούς, από κουβέντες που αντάλλασσαν τα επιφανή αυτά μέλη της κοινωνίας με ανθρώπους όπως ο μανάβης της γειτονιάς, ή οι γείτονες τους. Τα δυο τελευταία tracks (μια τηλεφωνική παραγγελία του Τραγουδιστή του Έρωτα από το σουβλατζίδικο «Ο Μπάμπης» και ο διάλογος ενός μεγαλοδικηγόρου με έναν μετανάστη ο οποίος προσπάθησε να καθαρίσει τα τζάμια του τζιπ του στα φανάρια) παρείχαν τη δυνατότητα «karaoke», ώστε ο κάθε κάτοχος του ψηφιακού δίσκου να μπορεί να βιώσει την αίσθηση της συζήτησης με κάποιον διάσημο.

Είναι περιττό να σημειώσουμε ότι οι πωλήσεις της εφημερίδας σημείωσαν την συγκεκριμένη Κυριακή ρεκόρ, προς μεγάλη ικανοποίηση του Διευθυντή και του Διοικητικού Συμβουλίου.

Αυτά δεν θα μπορούσε να τα γνωρίζει ο μεσήλικας που κάθεται στο παγκάκι στο κεντρικό πάρκο της πόλης, δίπλα στον κάδο απορριμμάτων, και διαβάζει με μεγάλη προσοχή τις διαφημίσεις στην εφημερίδα που κρατά ανοιχτή μπροστά του. Στην προτελευταία σελίδα, αυτό που ΔΕΝ θα δει, επειδή ΠΟΤΕ δεν δημοσιεύτηκε είναι μια καταχώρηση που εστάλη στα γραφεία της εφημερίδας μέσα σε έναν γκρίζο φάκελο από κάποιον άγνωστο. Είναι ένα κείμενο που, αν και γράφτηκε για την παρουσίαση της εκπομπής Deja Voodoo στο www.tripradio.gr , ξεκινά με τις λέξεις: «Στο κεντρικό πάρκο της πόλης, σε ένα παγκάκι, δίπλα από έναν κάδο απορριμμάτων…»