Η αλήθεια για να γίνεται κατανοητή πρέπει πρώτα να λέγετε ωμά

Hedi Kaddour

Αραχτός στο πάρκο της Ζ. Πηγής, με ουίσκι στο στόμα από το σπίτι και μια σαραμπάντα της Shara Worden (aka My Brightest Diamond) στα αυτιά, έβγαλα από το σακίδιο το παλιό δώρο σημειωματάριο του Χ. Π. με τίτλο στο εξώφυλλό του «Journal De Bord» και κάτω από αυτόν τον Κόρτο Μαλτέζε επίσης αραχτό σε παγκάκι να χαζεύει τον ακαμάτη ήλιο της Δύσης και ένα πλεούμενο με ούριο άνεμο στα πανιά του και λογική διεύθυνση. Το κομμάτι, που έπαιζε στα ακουστικά, με τίτλο From the top of the world πήγαινε κάπως έτσι:

At the end of the sea

There waits my wind

To carry me

Through storms we will sail ahead

Just to gaze at the top of the world

μα διακόπηκε άγαρμπα από ένα κρότο θλιβερό. Προσγειώθηκα άτσαλα από την κορφή, τσαλάκωσα το ζοριλίκι μου με ένα άκαρδο ξεφύσημα και έφυγα με το κεφάλι σκυφτό.

Ένα χρόνο αργότερα και καθώς τα ασφάλτινα, αστικά βουλεβάρτα με έφεραν στη ζεστή, από τη σόμπα υγραερίου και τις ανοιχτές αγκαλιές, στοά της Καντίνας στη Λεωκορείου ήρθε στα χέρια μου ξανά το παλιό σημειωματάριο με αλλαγή μοναδική μια από τις σελίδες του γραμμένη. Τίτλος του γραφτού «The Bad Name Day». Και όλα μου ήρθαν ξανά στο μυαλό.

THE BAD NAME DAY

Αν το όνομά σας ξεκινάει με το Μ, σήμερα, παρακαλώ, μη μου μιλάτε! Σήμερα δεν είναι η τυχερή σας μέρα… εάν αποφασίσετε να συνυπάρξετε μαζί μου. Μην ανοίξετε το παράθυρο πίσω από τη πλάτη μου, μη σχολιάζετε τον πισινό μου, και μη, μα πόσο μη φτύνετε πάνω στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή μου. Όλο αυτό αν το μικρό σας όνομα αρχίζει με το Μ. Ίσως αύριο να έχω άλλο ¨pick of the day”! Ίσως αύριο θα είναι το χρώμα της τρίχας της γάτας σας ή η κλώστή που τραβήχτηκε από το πουλόβερ που φοράτε, που θα μου ερεθίσει το μάτι. Ίσως χθες ήταν ένα βλέμμα που δεν μιλούσε και μια στάση του μετρό που είχε υπερβολικά μεγάλη διάρκεια, αλλά σήμερα είναι αυτό το αρχικό γράμμα του ονόματος σας. Είστε εσείς! Και δε με ενοχλεί καθόλου που το αυτοκίνητο σας είναι Mazda, αν στο lunch break θα βγάλετε τη Μοσχαρίσια Μπριζόλα να τη ζεστάνετε στο φούρνο Μικροκυμάτων, αν η γυναίκα σας είναι αλλοδαπή και δεν καταλαβαίνετε όταν προσπαθεί να σας εξηγήσει (εξηγηθεί) ότι είναι σε Menopause, και σκασίλα μου, επίσης, αν τα Σκόπια λέγονται Μακεδονία. Απλά δεν θέλω να μου συστηθείτε ξεκινώντας με αυτό το γράμμα. Σήμερα τουλάχιστον. Για αύριο βλέπουμε. Εντάξει; Να ‘στε καλά.

Tijana Prodanovic

Ειλικρινά και εγώ έτσι αισθάνομαι σήμερα και μάλλον αύριο και μεθαύριο ίσως ακόμα και τη Δευτέρα. Ανάλογα. Δεν θέλω καμιά φιγούρα με την ιδιότητα του γράμματος Μ να με ενοχλήσει καθώς θα ανηφορίζω τη Ζ. Πηγής προς το βιβλιοπωλείο του Γκοβοστή να πάρω δώρα για τις γιορτές τους Αδερφούς Καραμάζοβ για τους φίλους μου. Δεν θέλω να με σπρώξετε καθώς θα προσπαθώ να στριμωχτώ για το μεσημεριανό μου στο Μικράκι. Δεν θέλω καμία φιγούρα από Μ να μου κλείσει με σίδερα το δρόμο καθώς θα περπατώ τη Διδότου για να ακούσω κανά καλό δίσκο σε πικάπ στου Νεκτάριου το Vinyl. Θα εκνευριστώ αν τα μάτια μου δακρύσουν δίχως λύπη καθώς θα βγαίνω από το φούρνο της Μπενάκη με τα πρωινά γλυκίσματα στο χάρτινο σακουλάκι για την παρέα που θα με περιμένει να τα πούμε στο Μύλο. Θα εκνευριστώ ακόμα πιο πολύ που θα λυπηθώ, χωρίς να μπορώ να κοντοσταθώ, καθώς θα αναλογίζομαι έξω από το περίπτερο του ‘Οουζ γιατί αυτό παραμένει κλειστό. Θα αναστατωθώ, αν με ταλαιπωρήσουν, καθώς θα βγαίνω από το οργανοποιείο της Χ. Τρικούπη με την επισκευασμένη σουρντίνα της τρομπέτας μου στα χέρια. Θα νευριάσω αν καπνοί μου στερήσουν την ανάσα καθώς θα επιστρέφω με το μηχανάκι από το Rodeo και τη συναυλία των Six Organs of Admittance. Τέλος τουλάχιστον παρακαλώ να μπορέσω να πιω ένα ποτό με την ησυχία μου απόψε και να ξαπλώσω να κοιμηθώ. Μου φτάνουν οι τύψεις.